Zgodnie z ogólną zasadą strona postępowania administracyjnego może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter danej czynności wymaga jej osobistego działania. W przypadku postępowań prowadzonych na podstawie ustawy o cudzoziemcach, np. postępowania o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy czy zezwolenia na pobyt stały, czynnością, która wymaga osobistego działania, jest złożenie wniosku. Zgodnie z obowiązującymi przepisami cudzoziemiec składa wniosek osobiście, w przeciwnym razie zostanie wezwany przez wojewodę do wstawienia się do urzędu osobiście w terminie 7 dni.

Pełnomocnictwo w postępowaniu administracyjnym nie musi być sporządzone przez notariusza. Powinno zostać udzielone na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub zgłoszone do protokołu. Powinno precyzyjnie określać zakres umocowania, tj. wskazywać, do jakich czynności upoważniamy pełnomocnika – czy ogólnie do postępowania przed organem administracji, czy tylko do konkretnej czynności, jak np. sporządzenie i wniesienie w naszym imieniu odwołania.

Jeżeli cudzoziemiec przebywa poza terytorium Polski i nie ustanowił pełnomocnika do prowadzenia sprawy, powinien wskazać pełnomocnika do doręczeń w Polsce. W razie niedopełnienia tego obowiązku wszelkie pisma w sprawie pozostawia się w aktach ze skutkiem doręczenia, co może wpłynąć negatywnie na przebieg postępowania. Jeżeli nie udało się sporządzić pełnomocnictwa przed wyjazdem z Polski, nie ma przeszkód, by je przygotować, podpisać i przesłać na pośrednictwem poczty naszemu pełnomocnikowi, który złoży je w urzędzie.

Więcej praktycznych informacji na temat przebiegu postępowania administracyjnego można znaleźć w dziale prawnym w zakładce „Postępowanie administracyjne”.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego
2. Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach

• powrót